نویسنده برنده نوبل درگذشت - مجله آی سیب

به گزارش خبرنگاران، گاردین نوشت:داریو فو بازیگر، نمایشنامه نویس، طراح صحنه، کارگردان و نویسنده سرشناس ایتالیایی که در سال 1997 پیروز به کسب جایزه نوبل ادبیات شد، در سن 90 سالگی بر اثر اختلالات ریوی فوت کرد. این نویسنده مشهور که مدت ها از بیماری ریوی رنج می برد، طی 12 روز گذشته در بیمارستان بستری بود.

ماتئو رنتسی نخست وزیر ایتالیا صبح امروز در پیغامی درگذشت نویسنده نمایشنامه معروف مرگ ناگهانی یک آنارشیست را تسلیت گفت. در این پیغام آمده است: با مرگ داریو فو ایتالیا یکی از بزرگترین قهرمانان عرصه تئاتر، فرهنگ و زندگی اجتماعی خود را از دست داد. طنز تلخ او، تحقیقات و کارهای او در طراحی صحنه و فعالیت های هنری متنوع اش، میراث یکی از بزرگترین ایتالیایی های دنیا است.

چهره های برجسته ای از دنیای سیاست، ادبیات و رسانه تاسف خود را از درگذشت فو ابراز نموده اند.

داریو فو متولد 24 مارس 1926، از تاثیرگذارترین نویسندگان معاصر ایتالیاست که علاوه بر نویسندگی، به کارگردانی، طراحی صحنه و لباس، بازیگری و آهنگسازی نیز پرداخته است.

وی در دهکده سن جانو از توابع وارزه ایتالیا در خانواده ای با گرایشات ضدفاشیستی به دنیا آمد. پدرش کارمند راه آهن بود و به همین خاطر، بیشتر دوران کودکی داریو در سفر از شهری به شهر دیگر گذشت. وی در دیدارهایی که از مزرعه پدربزرگش داشت با پیرمرد برای فروش محصولاتش همراه می شد. پدربزرگ برای جلب نظر مردم شهر به نقل داستان های جذاب می پرداخت و نخستین آشنایی داریو با داستان سرایی در همین دوران رخ داد.

در سال 1940، هنگامی که وی بسیار جوان بود به شهر میلان نقل مکان کرد و در آموزشگاه هنرهای زیبای بررا مشغول تحصیل شد. پس از جنگ، در دانشکده معماری پلی تکنیک میلان ثبت نام کرد، اما دانشگاه را نیمه تمام گذاشت.

مادرش زنی روشنفکر و سرزنده بود و در محیط پرشوری که در خانه ایجاد نموده بود، داریوی جوان توانست با نویسندگان بزرگی همچون برتولت برشت، ولادیمیر مایاکوفسکی و فدریکو گارسیا لورکا آشنا گردد. وی در سال 1952 و با نوشتن مونولوگ هایی برای رادیو، همکاری اش را با رادیو و تلویزیون دولتی ایتالیا شروع کرد.

در سال 1954 بافرانکا رامه، بازیگر اصلی آثارش ازدواج کرد و پنج سال بعد کمپانی فو ـ رامه که تعدادی از آثار مهم وی همچون مقصر همیشه شیطان است محصول فعالیت های آن است، را تاسیس کرد. نمایشنامه های سیاسی مربوط به این دوره از زندگی فو با طعم تلخ نقد اجتماعی، قهرمانان نادرست، بروکراسی دولتی و امپریالسم آمریکایی را هدف قرار داده بودند. فو همیشه یکی از مخالفان سیستم سیاسی و اجتماعی دوران خود بود و این مخالفت ها را در غالب آثار تئاتری که اکثرا با سانسور روبرو می شدند، به نمایش می گذاشت.

در سال 1962 به دعوت مدیر تلویزیون ایتالیا نویسندگی و کارگردانی یک برنامه تلویزیونی را برعهده گرفت، اما تعدادی از نوشته ها به دلیل داشتن محتوای سیاسی، دچار سانسور شدید شدند. داریو فو و همسرش به عنوان اعتراض، برنامه را ترک کردند و کناره گیری آن ها از رادیو و تلویزیون تا 15 سال بعد ادامه پیدا کرد. در فاصله این سال ها داریو فو بیشتر به کارگردانی آثار نمایشی پرداخت.

در سال 1969 یکی از مطرح ترین آثارش اسرار کمدی که کنکاشی است در شناخت ریشه های فرهنگ عامه به روی صحنه برد. این مونولوگ بلند که در آن از زبان گرملوت به شیوه ای سرگرم کننده استفاده شده، با استقبال شدید تماشاگران روبرو می گردد. گرملوت مخلوطی از زبان محلی دره پو، شیوه بیان قرون وسطایی و مترادف های خلق شده توسط خود فو است. بسیاری این اثر را شاهکار داریو فو می دانند . در سال های پس از آن به نوشتن متون نمایشی و آموزشی پرداخت که از جمله آن ها فرهنگ کوچک هنرپیشه (1987) است که به فارسی نیز برگردانده شده است. در سال های 78ـ 1977 فو به یکی از شناخته شده ترین نویسندگان ایتالیا در عرصه بین المللی بدل شد و آثارش در 50 کشور دنیا چاپ و به 30 زبان ترجمه شدند.

داریو فو در سال 1997 میلادی پیروز به دریافت جایزه نوبل ادبیات شد. از آثار مشهور این نویسنده بنام می توان به اسرار کمدی، مرگ تصادفی یک آنارشیست، حساب پرداخت نمی شه! و نگهبان تقاطع جاده و راه آهن اشاره نمود. این آثار به فارسی نیز ترجمه شده اند.