سفر به آمریکا: متروی نیویورک، تنها متروی 24 ساعته دنیا - مجله آی سیب

اگر علاقمند به سفر با بهترین سفر به آمریکا هستید با ما همراه شوید، با مجری مستقیم تور آمریکا از نیویورک، واشنگتن، لس آنجلس، سان فرانسیسکو و لاس وگاس دیدن کنید و بهترین تجربه سفر را داشته باشید.

سیستم اولیه متروی نیویورک توسط 3 کمپانی رقیب ساخته شده بود

نکته جالب این است که خط A بسیار عریض است اما خط 1 بسیار باریک. در خیابان چهل و دوم باید برای تعویض خط، یک خیابان کامل را پیاده طی کنید. به خاطر این که شرکت های پیمانکار اینتربرو رپید ترنزیت (Interborough Rapid Transit (IRT، بروکلین و منهتن ترنزیت (Brooklyn-Manhattan Transit (BMT و ایندیپندت رپید ترنسیت ریل رود (Independent Rapid Transit Railroad (IND تا سال 1953 به صورت جداگانه و مستقل فعالیت می کردند. با وجود این که اولین خط مترو رسمی شهر متعلق به شرکت آی.آر.تی (IRT) بود که در سال 1904 شروع به کار کرد و قطار روی زمینی از سال 1870 بین خیابان گرینویچ (Greenwich) و خیابان نهم به تردد مشغول بود. در حال حاضر خط هایی که با شماره گذاری تعیین شده اند، همان خطوط قدیمی شرکت آی.آر.تی IRT هستند و خطوط شرکت BMT و IND با حروف الفبا تعیین می شوند. جدول زمان بندی حرکت قطارها می تواند فقط اطلاعات یکی از این 2 نوع خط (حروف یا اعداد) را ارائه دهد نه هر دوی آن ها را.

هزینه سوارشدن اولین متروها 5 سنت بود

از افزایش احتمالی قیمت بلیت ها ناراحت هستید؟ نیویورکی ها وقتی قیمت مترو از 5 سنت به 10 سنت (از حدود 150 تومان به 300 تومان) افزایش یافت بسیار عصبانی بودند. ژتون های برنجی زمانی که قیمت ها به 15 سنت رسید، ارائه شدند، چون دستگاه های روتور (نرده های گردان) توانایی قبول 2 سکه متفاوت را نداشتند. ژتون ها (Tokens) که زمانی نماد متروی نیویورک بودند به مدت 50 سال تا قبل از معرفی مترو کارت در سال 2003 مورد استفاده قرار می گرفتند.

هنوز هم 60 میلیون ژتون باقی مانده است

10 سال طول کشید تا ژتون ها کاملاً حذف شوند و زمانی که نهایتاً استفاده از آن ها در سال 2003 متوقف شد 60 میلیون ژتون روی دست اداره حمل ونقل شهری باقی ماند. بعد از تماس هایی که با اداره حمل ونقل شهری (MTA) گرفته شد تا اطلاعاتی از این ژتون ها کسب شود، به نظر می رسد سرنوشت این ژتون ها هنوز هم تا حد زیادی یک راز است.

زمانی خط وی وجود داشت

شاید این را زمانی می دانستید ولی از حافظه تان پاکش کردید. این خط همراه با خطوط B ،D و F در امتداد خیابان ششم فعال بود اما بعدها با خط M جایگزین شد. همچنین خط W، خطوط دو حرفی و خطوط عددی تا خط 13 وجود داشتند. به طرز جالبی هرگز خط X وجود نداشته، با وجودی که پیشنهاد هایی برای آن بود. همچنین قرار است وقتی مترو خیابان دوم باز شد، خط T هم دوباره فعال شود. هرگز خطی به نام P وجود نداشته، خوب، چه کسی می خواهد سوار قطار پی (P) شود؟ (قطار P در زبان عامیانه آمریکا معنای بدی دارد)

هنوز هم اداره حمل ونقل شهری از قطارهای قدیمی استفاده می نماید

اگر شما در دهه 80 میلادی از مترو نیویورک استفاده نموده یا تصاویر آن را دیده باشید، متوجه پیشرفت بسیار زیاد سیستم متروی نیویورک می شوید. هرچند هنوز هم بعضی از قدیمی ترین و البته تمیزترین قطارهای مترو، به عنوان قطارهای کمکی در ایام تعطیلات یا شلوغی مانند مسابقات تیم های معروف بیس بال، در مسیرهای مختلف مترو نیویورک مورد استفاده قرار می گیرند. قطارهای مذکور بازمانده هم نسل های خود از دهه 30 الی 70 میلادی هستند. این قطارهای خاطره انگیز در خط ام (M) و روزهای یکشنبه ماه دسامبر هر سال (آخرین ماه سال در تقویم میلادی) مورد استفاده واقع می شوند.

یک ایستگاه متروکه زیر تالار شهر وجود دارد که هنوز می توانید آن را ببینید

ایستگاه تالار شهر (City Hall) که ساختش در سال 1904 به انتها رسید، اوج آرزوهای مهندسین مترو را نشان می دهد. قوس های طاق آن با کاشی های گوستاوینو (همان کاشی های استفاده شده در گرند سنترال) تزئین شده بود. پنجره های سقفی دودی، نور را فیلتر می کردند و لامپ های برنجی بعد از تاریکی، فضای ایستگاه را روشن می کردند. ایستگاه، در سال 1945 زمانی که ریل منحنی شکل ایستگاه توانایی جای دادن قطارهای جدید را که بلندتر بودند،نداشت، از رده خارج شد و ایستگاه جدید تالار شهر در همان نزدیکی احداث شد. هنوز هم می توانید با ماندن در قطار 6 بعد از ایستگاه آخر، به ایستگاه قدیمی نگاهی بیندازید. مترو برای تغییر جهت از ایستگاه متروکه عبور می نماید و بازمی شود.

ساختمان وول ورس زمانی ورودی مترو خاص خود را داشت

فرانک وولورت (Frank Woolworth) زمانی که این برج الهام گرفته از سبک گوتیک (Gothic) یعنی وول ورس (Woolworth) را می ساخت، هرگز در خصوص جزئیات کم کاری نکرد. این برج نه تنها بلندترین آسمان خراش زمان خود بود، بلکه شبکه پیشرفته آسانسور، یک استخر لوکس زیرزمینی و ورودی مترویی در طبقه پایین داشت که به ایستگاه تالار شهر در خط آی.آر.تی IRT وارد می شد.

هتل نیکر براکر هم ورودی مترو خود را داشت

احتمالا راجع به ریل مخفی زیر گرند سنترال (Grand Central) شنیده اید که به اشخاص مهم اجازه ورود به هتل والدورف آستوریا (Waldorf Astoria) را می داده است. ولی می دانستید که مترو میدان تایمز (Times Square یکی از معروف ترین میدان های دنیا و نمادی از شهر نیویورک) دری مخفی داشته است؟ روی یک پلاک برنزی بالای یک در مهر و موم شده نوشته شده است هتل نیکر براکر (Knickerbocker). این هتل بسیار شیک توسط جان یاکوب آستور (John Jacob Astor) در سال 1906 تأسیس شد ولی بعد از مرگ آستور در تایتانیک به سرعت رو به تنزل رفت و در سال 1921 تعطیل شد. این هتل قرار است ماه ژانویه بازگشایی شود ولی ورودی مترو همچنان بسته خواهد ماند.

یک نقاشی دیواری عظیم، اثر روی لیختنشتاین در ایستگاه خیابان چهل و دوم وجود دارد

ایستگاه خیابان چهل و دوم میدان تایمز احتمالاً آخرین جای کره زمین است که دوست دارید آنجا باشید، ولی اگر سری به ایستگاه زدید حتماً نگاهی به در و دیوار آن بیندازید. در محل تغییر خطوط بین خطوط 1، 2، 3 و خطوط N، Q و R یک نقاشی دیواری عظیم قرار گرفته است که اثر روی لیختنشتاین (Roy Lichtenstein) است، هنرمندی که به خاطر نقاشی های کمیک مانندش مشهور است. لیختنشتاین یک نیویورکی بود و از فرصت خلق اثری عمومی در مترو که بخشی از پروژه هنر برای حمل ونقل اداره حمل ونقل شهری نیویورک بود، استفاده کرد. حواستان به آثار هنری دیگری هم در مترو نیویورک باشد. از مجسمه های کوچک تام اوترنس (Tom Otterness) در خیابان چهاردهم گرفته تا نقاشی دیواری کاشی کاری شده و سرزنده سول له ویت (Sol LeWitt) در کولومبوس یرکل (Colombus Circle).

تعداد افرادی که روزانه از مترو نیویورک استفاده می نمایند از تعداد افرادی که در دانمارک زندگی می نمایند بیشتر است

روزانه 5.8 میلیون نفر، 0.2 میلیون بیشتر از جمعیت دانمارک، از مترو نیویورک استفاده می نمایند. البته هنوز نسبت به توکیو عقب هستیم. مسافران سالانه توکیو (3.334 میلیارد نفر) و تقریباً 2 برابر نیویورک است (1.708 میلیارد نفر). با این حال میانگین مترو سوارشدن برای هر آمریکایی برابر با عدد 5.5 بار در هر سال است.

اگر تمام خطوط مترو را پشت سر هم قرار دهیم از نیویورک تا شیکاگو کشیده می شوند

تقریباً 660 مایل (حدود 1062 کیلومتر) ریل مترو در حال سرویس دهی به مسافران هستند. با احتساب ریل های ایستگاه واگن ها و ریل هایی که مصرف غیرتجاری دارند، این عدد به 840 مایل (حدود 152 کیلومتر) می رسد. بلندترین خط مترو خط A است که بیش از 30 مایل (حدود 48 کیلومتر) بین خیابان 207 تا فار روآکوی (Far Roackaway) واقع در محله کوئینر (Queens) را پوشش می دهد.

دستگاه اصلی تهویه مترو نیویورک در ارتفاعات بروکیل قرار گرفته است که به شکل یک خانه طراحی شده است

اگر دقت نموده باشید این نکته را متوجه شده و این خانه الکی را دیده اید، ولی این شیشه های دودی این حقیقت را پنهان می نمایند که پشت نمای خارجی، خانه ای واقعی وجود ندارد. به جای آن یک دستگاه تهویه مترو و یک خروجی اضطراری قرار دارند. البته تا قبل از اواسط قرن بیستم این یک خانه طبیعی بود که تخریب شد و به طور کامل به عنوان تهویه مترو از آن استفاده می شود.

ریلی رمزآلود در پروت اتوریتی وجود دارد که در واقع هرگز استفاده نشده است

متروی نیویورک تعداد زیادی ایستگاه متروکه مثل اولد ورس استریت (Old Worth St) و ایستگاه خیابان هجدهم دارد. همچنین دارای سکوهای متروک در ایستگاه هایی مانند هوتی-شرمرهورن است که کاربری شان عوض شده است. ولی ایستگاه متروکی که زیر ایستگاه پروت اتوریتی (Port Authority) در خیابان چهل و دوم قرار گرفته است احتمالا عجیب ترین آن هاست. هنوز تعیین نیست با وجود این که این ایستگاه قسمتی از برنامه های ساخت وساز 2 شرکت پیمانکار آی.آر.دی IRD یا آی.ان.دی IND نبوده چرا ساخته شده است؟ ظاهرا این ایستگاه بین سال های 1959 و 1981 برای رسیدن سریع به میدان اسب دوانی آکواداکت (Aqueduct) استفاده می شده که بسیار جذاب به نظر می رسد.

یک مدرسه آموزش سیگنال ها در ایستگاه خیابان چهاردهم وجود دارد

هر کس که در اداره حمل ونقل شهری کار می نماید، لزوما راننده قطار نیست. در واقع این راننده ها نیستند که باعث حرکت منظم قطارها می شوند، بلکه فقط از امنیت بسته شدن درها اطمینان حاصل می نمایند و بعد به قطار دستور حرکت و ترک ایستگاه را می دهند. اپراتور قطار در کنار راننده ها قرار می گیرد و بعد از آن نوبت به فردی می رسد که مسئول کنترل سیگنال ها است و این افراد در مرکز آموزش سیگنال ها (Signals Learning Center) در ایستگاه خیابان چهاردهم و خیابان هشتم آموزش دیده اند. شما می توانید به راحتی این ایستگاه را تشخیص دهید، چون با استفاده از چراغی که به طور مرتب رنگش عوض می شود، نورپردازی ایستگاه به شکل شاخصی درآورده شده است.

یک شعبه از کتابخانه عمومی نیویورک در ایستگاه خیابان لکسینگتون واقع در خیابان پنجاه و سوم قرار گرفته است

برای رفت وآمد صبحگاهی تان به کتاب جدید احتیاج دارید؟ می توانید کنار کتابخانه ترنسه کاردینال کوک کاتردال (Terence Cardinal Cooke-Cahtedral Library) که شعبه ای کوچک ولی دل نشین از کتابخانه عمومی آیت و در ایستگاه مترو خیابان لکسینگتون / خیابان پنجاه و سوم (Lexington Ave/53rd St station) قرار گرفته است، توقفی داشته باشید. اینجا هم یکی از رازهای فراوان مترو نیویورک است که حتی تابلو هم ندارد. می توانید آن را در ورودی خط 6 در خیابان پنجاهم ببینید، هر چند در حال حاضر به علت تعمیرات برای مدتی تعطیل است.

مترو خیابان دوم از سال 1920 در حال فعالیت است

اولین بار است که این نکته در جایی ذکر می شود. خط مترو دوم که به عنوان پرتاخیرترین خط مترو شناخته می شود، قرار بود برای کم کردن تراکم خطوط 4، 5 و 6 احداث شود اما با موانع زیادی روبرو شد و در حال حاضر پروژه به قدری طولانی شده است که به عنوان شوخی می توان از آن یاد کرد. این خط در حال احداث است که ساخت آن از سال 1920 شروع شد و قرار است تا دسامبر 2016 افتتاح شود. باید منتظر ماند تا ببینیم چه اتفاقی خواهد افتاد.

منبع:Thrillist