5 دلیل که پالپ فیکشن بهترین فیلم تارانتینو است - مجله آی سیب

اما ما کاری با فیلم دلخواه نداریم، اگر بخواهیم درباره بهترین فیلم تارانتینو صحبت کنیم، یک گزینه است که خیلی از منتقدها و فیلم بازها روی آن توافق دارند؛ پالپ فیکشن یا همان داستان عامه پسند. همچون خود تارانتینو، داستان عامه پسند (پالپ فیکشن) هم یک فیلم بسیار جذاب و تماشایی است. فیلمی که از زمان اکران خود تا به حال همواره تحسین شده است. همان سال نخل طلای کن را برد و بهترین فیلم نامه غیراقتباسی را هم در اسکار تصاحب کرد. در فهرست بهترین فیلم های تاریخ سینما هم این دومین فیلم سینمایی کارنامه تارانتینو، همواره صندلی ثابتی دارد. در این مطلب می خواهیم پنج دلیلی را ذکر می کنیم که ثابت می نمایند داستان عامه پسند نه تنها بهترین فیلم تارانتینو است، بلکه احتمالا در آینده هم بهترین فیلم او خواهد ماند.

5. پالپ فیکشن جسورانه ترین فیلم کارنامه اوست

داستان عامه پسند ریسک زیاد می نماید. حتما می خواهید بگویید پس فیلمی مثل بیل را بکش چه که دو بخش جدا است و هر بخش لحن متفاوت خودش را دارد. یا ضدمرگ که شبیه فیلمی در دل یک فیلم دیگر است. از این ها جسورانه تر مگر می گردد؟ ولی اگر بخواهیم وارد این راستا شویم، باید بگوییم بخش کارگردانی شده توسط تارانتینو در فیلم چهار اتاق از همه این ها جسورانه تر است. ولی قبول کنید داستان این گونه نیست.

بحث ما این است که از نظر مضمون، پیرنگ و شخصیت پردازی، داستان عامه پسند جسورانه ترین فیلم کل کارنامه تارانتینو است. این نگاه جسورانه از ابتدا تا انتهای فیلم دیده می گردد. از استفاده از زاویه دیدهای مختلف گرفته تا آن طنز عالی و تعلیق؛ نگویید که آن صحنه اوردوز میا بعد از هزاربار تماشا، همچنان نفس گیر نیست. داستان عامه پسند دومین فیلم تارانتینو بود، به همین دلیل از این نظر می توان آن را یکی از نامتعارف ترین و بی پرواترین فیلم های تاریخ سینما در نظر گرفت. کدام کارگردانی در همان نخستین تجربه های خود در دنیای سینما به سراغ چنین چیزی می رود؟ داستان عامه پسند فیلمی است که ریسک زیاد می نماید و بابت آن ها هم هیچ وقت معذرت نمی خواهد.

4. پالپ فیکشن بهترین و به یاد ماندنی ترین بازی های تمام فیلم های تارانتینو را در خود دارد

ساموئل جکسون در بیشتر فیلم های تارانتینو حضور داشته است، ولی بیشتر از همه او را با کدام نقش به یاد می آورید؟ قطعا جولز وینفیلد. جان تراولتا چطور؟ اغراق نیست اگر بگوییم با داستان عامه پسند بود که کارنامه کاری تراولتا دچار تحولی اساسی شد.

ولی این فقط مربوط به این دو بازیگر نیست. همه شخصیت های فیلم چنین ویژگی دارند. اگر حس می کنیم اوما تورمن در بیل را بکش بازی بهتری دارد، تنها به خاطر این است که در او در آن فیلم نقش اصلی است. ولی نمی توانیم اوما تورمن داستان عامه پسند با آن کلاه گیس سیاه و بازی درخشان را از یاد ببریم. اوج بازیگری این است که مخاطب در یک فیلم تنها شخصیت ها را به یاد می آورد و اصلا یادش می رود که بازیگرانی آن نقش ها را بازی نموده اند. به جرأت می توان گفت حتی خود تارانتینو هم در فیلم یکی از بهترین بازی های خودش را ارائه می دهد. همه بازیگران فیلم این طوری هستند. همه یکی از بهترین بازی های خود را ارائه می دهند و فیلم را به چنین صندلیی می رسانند.

• 5 فیلم ترسناک دلخواه کوئنتین تارانتینو؛ از فرانکنشتاین تا طالع نحس

3. پالپ فیکشن تعریف کاملی از یک دهه است

به نوعی می توان گفت داستان عامه پسند، جنگ ستارگان دهه 1990 است. همشهری کین این دهه است. این فیلم عملا تعریف کاملی از این دهه است. می دانید در سال 1978 کدام فیلم جنگ ستارگان را شکست داد و صاحب اسکار بهترین فیلم شد؟ آنی هال. قطعا فیلم خوبی است، ولی قبول کنید تأثیرگذاری جنگ ستارگان را ندارد. آیا می دانید در اسکار سال 1942 کدام فیلم پیروز شد همشهری کین را شکست دهد؟ چه سرسبز بود دره من. آن هم یک فیلم عالی است، ولی واقعا صندلی همشهری کین را دارد؟ حالا می دانید در اسکار 1995 چه فیلمی داستان عامه پسند را شکست داد؟ فارست گامپ. سؤال من از شما این است که وقتی به دهه 1990 فکر می کنید، به نظرتان کدام فیلم تأثیری بزرگتر و طولانی تر روی آن دهه گذاشت؟ بعید است پاسخ شما فارست گامپ باشد.

چون این داستان عامه پسند است که تعریف کاملی از دهه 1990 است. حتی خیلی ها معتقدند داستان عامه پسند بهترین فیلم این دهه است، حتی بهترین هم نباشد، قطعا جزء پنج تای اول هست. داستان عامه پسند شاهکاری است در عصر بیل کلینتون و گروه موسیقی نیروانا.

2. فیلم نامه پالپ فیکشن بی رقیب است

همه فیلم نامه های تارانتینو کاملا تارانتینویی و مخصوص خودش هستند، ولی داستان عامه پسند (و تا حد زیادی سگ های انباری) کلا در یک سطح دیگر هستند. معلوم نیست مشارکت راجر اوری در نگارش این فیلم نامه چقدر در این قضیه تأثیرگذار است، ولی داستان عامه پسند فیلم نامه ای بی نقص و بی نظیر دارد.

ساختار تودرتو و غیرخطی فیلم نامه برای زمان خودش بسیار ساختارشکنانه بود. نمی توان گفت تارانتینو اولین کسی بود که این ایده به ذهنش رسید. ولی او جزء اولین کسانی بود که از این ایده به شکلی هنرمندانه استفاده کرد. روایت های موازی چند شخصیت مختلف که در جهانی مشترک به سر می برند، در دنیای داستان عامه پسند به بهترین شکل ممکن جواب داده است.

1. پالپ فیکشن تارانتینویی ترین فیلم تارانتینو است

داستان عامه پسند همواره تارانتینویی ترین فیلم تارانتینو باقی خواهد ماند. موسیقی، پایکوبی، فضای سرخوشانه آن، ادای دین به آثار قدیمی تر دیگر، همه عناصر تارانتینویی در فیلم دیده می گردد؛ آن هم در سطحی بالاتر از بقیه فیلم ها. در این فیلم است که تمام ویژگی هایی که از سینمای تارانتینو می شناسیم، به بهترین شکل ممکن دیده می شوند. شاید دلیلش این است که این عناصر، در داستان عامه پسند است که نوعی بکری و تازگی تجربه نشده در خود دارند. بعدتر در دیگر آثار او دوباره این ها را دیدیم و به شناختی از سینمای تارانتینیو رسیدیم، اما در داستان عامه پسند او با یک جسارت و بی پروایی، در حال آزمون و خطای آن ها بود.

حدود 25 سال از ساخت فیلم داستان عامه پسند گذشته و در تمام این مدت، در بین نسل های مختلف فیلم بازان، فیلم همچنان صندلی دست نیافتنی خود را حفظ نموده است. آیا به جز این پنج دلیل، دلایل دیگری برای بی نظیر بودن این فیلم وجود دارد؟ آیا واقعا داستان عامه پسند بهترین فیلم تارانیتنو هست و بهترین هم خواهد ماند؟ باید دید.

منبع: Cinemablend