بشنوید: قلب ایران در ووهان می تپد، دانشجوی ایرانی باقی مانده در کانون شیوع کورونا سخن می گوید - مجله آی سیب

با تور چین سفری خاطره انگیز را تجربه کنید و از قدیمیترین تاریخچه آسیا دیدن کنید و از دیوار چین در پکن عبور کنید و به نمایشگاه گوانجو رفته و در خیابانهای شانگهای قدم بزنید.

مرورگر شما از ویدئو پشتیبانی نمی نماید.

فایل آن را از اینجا دانلود کنید: audio/mp3

به گزارش خبرنگاران به نقل اسپوتنیک - ترس، وحشت و دلهره را به راحتی حتی از فیلم های ارسالی از ووهان چین می توان حس کرد. شهری که منشا ویروسی است که تا کنون باعث مرگ هزاران نفر شده است. اما در روزگار غریبی که شاید هرکسی تنها به فکر منافع و زندگی شخصی خود است، اندک شمار هستند انسان هایی که هنوز قلبشان برای همنوعانشان فارغ از ملیت و رنگ پوست می تپد؛ گویا چشم بر روی این جهان بسته اند و خوشبختی را در جای دیگری جستجو می نمایند.

در چند روز گذشته خبری در شبکه های اجتماعی و رسانه ها دست به دست شد که به همگان نشان داد محبت و انسانیت را هنوز هم می توان بر روی کره خاکی یافت؛ بعد از آنکه اتباع کشورهای مختلف تک به تک شهر ووهان را ترک گفتند تا از گزند هیولای زمانه دور بمانند، یک ایرانی با قلبی به زلالی آب تصمیم گرفت تا بماند و یاری کند، بماند تا نشان دهد انسانیت فراتر از سرزمین، دین، رنگ پوست و سیاست است.

وقتی دیدم یک ایرانی با وجود جو وحشتناک حول هیولایی به نام ویروس کرونا تصمیم گرفته است که بماند و به همنوعان چینی اش یاری کند با خود گفتم حتما باید این شخص را پیدا کرد و پای صحبت های او نشست و فهمید چه شد و بر او چه گذشت که چنین تصمیم بزرگی را گرفت و جان خود را توشه راهش کرد. پیدا کردنش سخت بود اما بالاخره به لطف جهانی مجازی میسر شد. شرح گفت وگوی صمیمانه با سینا کرمی، تنها ایرانی باقی مانده در ووهان چین در ذیل تقدیمتان می گردد:

• چند وقت هستش که در چین حضور دارید و با چه هدف راهی این کشور شدید؟

من سینا کرمی هستم متولد ایران، شهرستان ایذه. در ایران دانشجوی رشته عمران بودم که بعد از چهار ترم انصراف دادم و وارد بازار آزاد کار شدم. به واسطه و به همراه برادرم که ورزشکار بود و بارها به چین آمده بود تصمیم گرفتیم که به چین بیاییم و آرزوهای خود را از این کشور دنبال کنیم. از دو سال پیش به همراه برادرم به چین آمدیم و در شهر ووهان به عنوان دانشجوی زبان چینی مشغول شدیم. بعد از مدتی من با یک کمپانی کافی (wakanda coffee)آشنا شدم و متعاقبا ویزای خود را از دانشجویی به کاری تغییر دادم و استخدام این کمپانی شدم.

• رسانه ها برای نخستین بار از حضور شما در ووهان به وسیله توئیت سفیر چین در ایران آگاه شدند، از چگونگی اطلاع یافتن ایشان برایمان تعریف می کنید؟

وقتی که ماجرای شیوع ویروس آغاز شد، کشورهای مختلف آغاز به خارج کردن اتباع خود از ووهان شدند و این موضوع برای مردم و کشور چین بسیار نگران نماینده بود؛ فضا بسیار وحشتناک و ترسناکی بود که با خارج شدن اتباع خارجی ترسناک تر هم شد. در این بین من تصمیم گرفتم که در شهر بمانم و به همراه تیممان به هرکسی که می توانیم یاری کنیم. کمپانی ما چند کافی شاپ در سطح شهر دارد و کافی شاپی که من در آن مشغول به کار هستم به همراه رئیسمان و تیممان تصمیم گرفتیم که به کارمان ادامه دهیم و به هرکسی هرطور که می توانیم یاری کنیم؛ اینطور شد که یکی از نمایندگی های کمپانی به کار خود ادامه داد و ارسال نوشیدنی های گرم مجانی برای بیمارستان ها را آغاز کرد.

از نظر تیم ما افرادی که در بیمارستان ها کار می نمایند تنها کسانی هستند که الان جرات این را دارند که از خانه خارج می شوند و سر کار می فرایند و با بیماران در ارتباط هستند و با آنها زندگی می نمایند. بعد از 17-18 روز از آغاز این کار، خبر این فعالیت ما به وسیله پزشکان و پرستاران پخش و دست به دست شد و یکی از صفحات شبکه اجتماعی ویبو (Weibo) که در چین هواداران بسیاری دارد این موضوع را متوجه شد و با هم تیمی ما تماس گرفتند و جویای جریان شدند. در جریان این تماس درباره تصویر یک فرد خارجی در عکس های منتشر شده پرسیدند و هم تیممان شرح داد که من یک ایرانی هستم که با وجود آنکه فرصت برگشت داشتم، تصمیم گرفتم در شهر بمانم و در این یاری رسانی شریک باشم.

این موضوع که یک فرد خارجی الارقم اینکه تمامی تبعه های کشورهای دیگر ووهان را ترک نموده اند تصمیم به باقی ماندن در شهر گرفته، برای آنها بسیار جالب بود و باعث شد که این موضوع در تمامی رسانه ها مطرح گردد و سفیر چین در ایران نیز این موضوع را بدون اینکه حتی اسم من را بداند، توئیت کرد. پس از این بود که شبکه انگلیسی زبان سی جی تی ان چین (CGTN) درخواست مصاحبه با من را داشت و من یک مصاحبه با این شبکه داشتم که بسیار مورد توجه مردم چین نهاده شد.

• از حال و هوای شهر و مردم برامون تعریف می کنید؟

بصورت کلی عملا همه جا تعطیل است و در شب ها هیچ چراغی روشن نیست؛ هیچ بیزینسی، هیچ بانکی، هیچ فروشگاهی فعالیت ندارد؛ فقط و فقط در هر محله ای یک یا دو فروشگاه مواد غذایی باز هست و عملا کل شهر تعطیل است. قرنطینه در شهر نیز روز به روز شدیدتر می گردد، به عنوان مثال حدود بیست روز پیش و در اوایل قرنطینه، مردم می توانستند هر روز از خانه بیرون بیایند ولی از 15 روز پیش مردم اجازه بیرون رفتن را نیز ندارند و فقط 3-5 روزی و یا هفته ای یکبار، بسته به محله و میزان خطر موجود در آن محله اجازه خروج دارند.

اوضاع شهر بسیار ترسناک و خطرناک است و مردم هم خیلی ترسیده اند که البته واقعا هم قابل درک است زیرا که هر روز آمار مبتلایان افزایش می یابد اما از سوی دیگر اتحاد مردم بیشتر شده است و امیدوار هستند؛ مخصوصا پس از جریان کمپانی ما که رسانه ای شد خیلی ها امید و انگیزه پیدا کردند که یک تیمی هست که در دل ترس و در حالی که همه هرآنچه که داشتند را رها نموده اند، باقی مانده و به پرستاران و دکترها خدمت می نماید و تازه یک خارجی هم در بین آنها هست.

• رفت و آمد شما در شهر به چه صورت است و مواد اولیه خود را چگونه تهیه می کنید؟

ما از پلیس به این علت که در حال یاری به بیمارستان ها هستیم، مجوز داریم. من خودم مجوز خروج از آپارتمان را که به تایید پلیس رسیده دارم و به واسطه آن از خانه خارج می شوم.

در مورد مواد اولیه، ما هفت کافی شاپ در سطح شهر ووهان داریم که در حال حاضر تنها یکی از آنها فعالیت دارد، ما قهوه برای مدت حدودا سه ماه داریم و شیر را به صورت روزانه دو نفر به فروشگاه های اطراف سر می زنند و تهیه می نمایند. در حال حاضر بحرانی که با آن روبرو هستیم لیوان های یک بار مصرف است؛ الان در حدود پنج هزار لیوان داریم که البته از آنجا که دولت از وجود ما آگاه هست، قول داده اند که به زودی مجوزی برای ارسال لیوان برایمان صادر نمایند.

خدا رو شکر مردم خیلی حمایتمان می نمایند، از شهرهای دیگر تماس می گیرند با شرکت و می پرسند که چه چیزی لازم داریم و به نوعی همه سعی می نمایند در کار ما سهیم شوند.

• پس از انتشار خبر مربوط به شما، آیا از مقامات چین کسی به شما سر زده است؟

مقامات در حال حاضر به شدت مشغول هستند و همگی در گیر این موضوع هستند، بخش زیادی از ارتش وارد ووهان شده و به پلیس یاری می نماید، زیرا پلیس مقابل تک تک ساختمان ها مامور گذاشته است و 24 ساعته عبور و مرور و بقیه موارد را کنترل می نمایند. مقامات خیلی مشغول تر از آن هستند که بخواهند به ما سر بزنند و یا از ما تشکر نمایند، اما دورادور به ما لطف دارند.

• آیا از طرف ایران تماسی با شما گرفته شده است؟

از طرف ایران رسانه های مختلف به صورت مرتب تماس می گیرند و از طرف سفارت ایران در پکن هم یک نفر با من پس از انتشار خبر در ارتباط هست.

• احساس دلتنگی و یا تصمیمی برای بازگشت به ایران دارید؟

زمانی که پرواز از ایران (برای انتقال دانشجویان ایرانی مقیم ووهان) نشست، من به این موضوع فکر کردم که ممکن است این پرواز، آخرین پروازی از ووهان به ایران باشد و ممکن هستش که من هیچ وقت به ایران بازنگردم و این ویروس من را هم مبتلا کند با این حال تصمیم گرفتم که بمونم و الان هم دیگر هیچ راهی برای خارج شدن از ووهان نیست مگر اینکه کار ویروس تمام بگردد.