دانستنی های پرواز ، یازده نکته ای که باید در خصوص هواپیما بدانید - مجله آی سیب

طوری طراحی شده اند تا در برابر اصابت صاعقه مقاومت نمایند.

یکی از دانستنی های پرواز این ست که هواپیماها طوری طراحی شده اند که بدون هیچ مسئله ای در معرض اصابت صاعقه باشند و اتفاقا اغلب مورد اصابت آن قرار می گیرند. طبق برآوردها هر هواپیما سالی یک بار یا در هر 1000 ساعت پرواز یک بار مورد اصابت صاعقه واقع می شود. اما با این وجود از سال 1963 هیچ هواپیمایی به دلیل برخورد صاعقه سقوط ننموده است. این استقامت در برابر صاعقه به دلیل مهندسی دقیق هواپیماهای تازه است که به صاعقه اجازه می دهد از بدنه هواپیما عبور کند و بدون بجا گذاشتن هیچ گونه خسارتی از آن خارج شود.

هیچ کدام از صندلی ها از سایر صندلی ها ایمن تر نیست

طبق اعلام سازمان هواپیمایی دولت آمریکا، هیچ کدام از صندلی ها از سایر صندلی ها ایمن تر نیست. با این وجود، در یکی از مطالعات اخیر مجله تایم روی حوادث هواپیمایی نتیجه گیری شده است که صندلی های میانی ردیف های آخر هواپیما کمترین درجه مرگ آور بودن را در تاریخ حوادث هواپیمایی داشته اند. تحقیقات آنها آشکار کرد که طی حوادث هوایی، صندلی های یک سوم عقب هواپیما 32 درصد مرگ آفرینی داشته اند، در حالی که صندلی های ردیف های میانی 39 درصد و صندلی های یک سوم جلویی 38 درصد مرگ آور بوده اند. با این وجود، آنقدر امکان های متفاوتی برای به وقوع پیوستن حوادث گوناگون وجود دارد که غیر ممکن است بدانیم برای جان سالم به در بردن از یک حادثه هوایی، بهتر است کجا بنشینیم. و البته حوادث هوایی به ندرت اتفاق می افتند.

برخی دارای اتاق خواب های مخغی برای خدمه پرواز هستند.

در پروازهای خیلی طولانی امکان دارد خدمه پرواز، روزانه 16 ساعت کار نمایند. برای یاری به غلبه بر خستگی، در برخی هواپیماها مانند بوئینگ 777 و دریم لاینرز 787 ، اتاق خواب های کوچکی تعبیه شده است که خدمه پرواز بتوانند کمی استراحت نمایند و چشم برهم بگذارند. راه رسیدن به اتاق خواب ها معمولا از طریق یک پلکان مخفیست که به یک اتاق در طبقه بالاتر با سقف کوتاه، شش تا ده تختخواب، یک حمام و گاهی لوازم تفریحی ختم می شود.

لاستیک چرخ طوری طراحی شده است که نترکد.

یکی از دانستنی های پرواز این ست که لاستیک های چرخ های هواپیماها طوری طراحی شده اند که بتوانند وزن های فوق العاده بالا (مثلا 38 تن) را تحمل نمایند و تا قبل از زمان تعویض روکش، بیشتر از 500 بار در سرعت 170 مایل در ساعت (حدود 280 کیلومتر در ساعت) به زمین برخورد نمایند. بعلاوه ، لاستیک های چرخ های هواپیماها را می توان تا 200 پاوند در اینچ مربع پر باد کرد که تقریبا شش برابر فشاریست که در لاستیک چرخ یک ماشین استفاده می شود. اگر احتیاج به لاستیک چرخ تازه باشد، خدمه زمینی فرودگاه به آسانی از طریق جک ، هواپیما را بالا می برند و کار تعویض لاستیک را انجام می دهند، دقیقا مانند کاری که برای تعویض لاستیک یک ماشین انجام می شود.

چرا خدمه پرواز در هنگام به زمین نشستن هواپیما، نور کابین را کم می نمایند

یکی از دانستنی های پرواز این ست که شب ها در هنگام به زمین نشستن هواپیما، خدمه پرواز نور کابین هواپیما را کم می نمایند. چرا !؟ به این دلیل که اگر به فرض محال، مسئله ای در به زمین نشستن هواپیما به وجود بیاید و لازم باشد که مسافران به سرعت کابین هواپیما را ترک نمایند، چشم های آنها از قبل با تاریکی درون کابین تطبیق پیدا کند. کریس کوک خلبان برای ما این گونه شرح داده است : تصور کنید در یک اتاق ناشناخته با چراغ های روشن هستید که پر از موانع مختلف است و ناگهان کسی چراغ اتاق را خاموش می نماید و از شما می خواهد که به سرعت از اتاق خارج شوید. بعلاوه میهمانداران معمولا در هنگام به زمین نشستن هواپیما از مسافران در خواست می نمایند که کرکره پنجره های نزدیک به خود را کنار بزنند تا بتوانند در موقع اضطراری بیرون هواپیما را ببینند و تشخیص بدهند که کدام سمت برای پیاده شدن ایمن تر است.

شما برای ادامه پرواز به هر دو موتور هواپیما احتیاج ندارید

تصور این که یکی از موتورهای هواپیما در میانه پرواز صداهای وحشتناکی از خود به بیرون بدهد بسیار ترسناک است. اما هر هواپیمایی می تواند در کمال امنیت و تنها با یک موتور پرواز کند. ادامه کار با نصف قدرت موتوری ، مصرف سوخت را افزایش می دهد و ممکن است باعث کاهش محدوده پرواز می شود. اما طبق گزارش مجله مکانیک های محبوب ، هواپیماها برای سالم ماندن در چنین شرایطی، طراحی و آزمایش شده اند. یکی از دانستنی های پرواز این ست که همه هواپیماهایی که برای پرواز های طولانی طراحی و ساخته شده اند، بخصوص آنهایی که می بایست روی اقیانوس ها یا منطقه ها غیر مسکونی مانند قطب شمال پرواز نمایند، باید از طریق سازمان هوایی آمریکا برای انجام پروازهای طولانی و سخت تضمین شوند یا در واقع گواهی مخصوصی به نام ETOPS داشته باشند که نشان می دهد چقدر و چه مدت می توانند تنها با یک موتور پرواز نمایند. برای مثال ، هواپیمای بویینگ دریم لاینر، دارای گواهی ETOPS-330 می باشد. این گواهی به این معنیست که می تواند 330 دقیقه (به عبارتی پنج ساعت و نیم) تنها با یک موتور پرواز کند. در حقیقت، بیشتر هواپیماها می توانند به یاری چیزی به نام glide ratio (نسبت مسافت طی شده به هرپای فرود با هواپیمای بی موتور) در مسافت های بسیار طولانی بدون هیچ موتوری پرواز نمایند. به دلیل مهندسی دقیق هوانوردی، یک بویینگ 747 می تواند بدون موتور در حدود دو مایل در 1000 پا بالاتر از سطح زمین، پرواز کند. این میزان معمولا بیشتر از زمان مورد احتیاج برای سالم رساندن مسافران به زمین است.

چرا در قسمت حمام و توالت هواپیما جا سیگاری وجود دارد.

یکی از دانستنی های پرواز این ست که سازمان هواپیمایی آمریکا سالها پیش سیگار کشیدن در هواپیماها را ممنوع اعلام نموده است. اما مسافران تیزبین و نکته سنج می دانند که هنوز در قسمت حمام و توالت هواپیما جاسیگاری وجود دارد. دلیل آن این است که شرکت های هوایی -و البته کسانی که هواپیماها را طراحی می نمایند- معتقدند با وجود سیاست ممنوعیت سیگار کشیدن و هزاران تابلو سیگار کشیدن ممنوع که به طور واضح در همه جای کابین هواپیما نصب شده اند، زمانی می رسد که یک فرد سیگاری احساس احتیاج پیدا می نماید و تصمیم می گیرد یک سیگار روشن کند. آنها امیدوارند که اگر کسی تصمیم گرفت قوانین ضد سیگار کشیدن را زیر پا بگذارد، این کار را در فضای بسته و محدود حمام و توالت انجام دهد و ته سیگار خود را به جای امنی بیاندازد نه در سطل آشغال کابین هواپیما که ممکن است زمینه ساز یک آتش سوزی بزرگ شود. اما در هر صورت، حتی اگر در داخل حمام و توالت هواپیما سیگار بکشید، می بایست جریمه بسیار سنگینی بپردازید.

آن سوراخ بسیار ریز روی پنجره چیست و چه کاری انجام می دهد

این سوراخ ریز، کار تعدیل و تنظیم کردن فشار هوای درون هواپیما را انجام می دهد. بیشتر پنجره های هواپیماها از سه قطعه آکریلیک ساخته شده اند. پنجره بیرونی دقیقا کاری را انجام می دهد که از آن انتظار می رود : حفاظت مسافران از باد و باران و عوامل طبیعی دیگر و بعلاوه حفظ فشار هواپیما. اگر به فرض محال، اتفاقی برای این لایه بیرونی پنجره بیفتد، دومین لایه پنجره به عنوان یک لایه ایمنی محافظ عمل می نماید. آن سوراخ ریز به همین دلیل روی پنجره داخلی هواپیما تعبیه شده است تا فشار هوا را تعدیل و تنظیم کند تا لایه میانی پنجره تا زمانی که به آن احتیاج پیدا می شود سالم و بی خطر باقی بماند.

چرا غذای داخل هواپیما اینقدر بد مزه است

یکی از دانستنی های پرواز این ست که غذایی که در هواپیما سرو می شود آوازه بدی پیدا نموده است. اما این بدمزگی بخاطر خود غذا نیست. دلیل اصلی این بدمزگی، خود هواپیماست. در تحقیق سال 2015 دانشگاه کرنل که از طریق مجله تایم گزارش شده است، نتیجه گیری شد که در حقیقت، این محیط داخل یک هواپیماست که طعم غذا و نوشیدنی را تغییر می دهد. برای مثال طعم شیرین مواد شیرین کمتر می شود و غذاهای نمکی شورتر می شوند. البته هوای خشک داخل کابین هواپیما هم بی تاثیر نیست. بطوری که رطوبت کم کابین هواپیما باعث بد شدن مزه و بوی غذا و نتیجتا بی مزه شدن غذاها می شود. براساس تحقیقی که در سال 2010 از طریق موسسه فرانهوفر در آلمان انجام شد، تشخیص مزه های شیرینی و شوری زمانی که در هوا در حال پرواز هستید، 30 درصد سخت تر است. دفعه بعدی که با هواپیما پرواز می کنید، غذا را کنار بگذارید و به جای آن یک لیوان آب گوجه میل کنید.

اطلاعاتی در خصوص ماسک های اکسیژن

یکی از دانستنی های پرواز این ست که در دستورالعمل ایمنی بیشتر پرواز ها، چگونگی استفاده از ماسک های اکسیژن ذکر می شود. این ماسک های اکسیژن زمانی که کابین هواپیما دچار کاهش ناگهانی فشار هوا می شود استفاده می گردند. اما چیزی که میهمانداران به شما نمی گویند این است که این ماسک های اکسیژن تنها قادرند برای 15 دقیقه اکسیژن مورد احتیاج شما را تامین نمایند. این زمان به طور ترسناکی بنظر کوتاه می آید، اما در حقیقت از کافی هم کافی تر است. به یاد داشته باشید، ماسک های اکسیژن زمانی از جعبه بالای سرتان پایین میفتند و در دسترستان قرار می گیرند که کابین هواپیما دچار افت فشار شده باشد و این بعلاوه بدین معنیست که ارتفاع پرواز نیز کاهش یافته است. براساس نظر متخصصان پرواز، خلبان در این شرایط ماسک اکسیژن خود را می پوشد و هواپیما را به ارتفاع زیر 10000 پا می رساند تا مسافران بتوانند به آسانی، بطور نرمال و بدون احتیاج به ماسک اکسیژن تنفس نمایند. این فرود سریع خیلی کمتر از 15 دقیقه طول می کشد که به این معنیست که اکسیژن این ماسک ها برای حافظت از مسافران، خیلی بیشتر از کافیست.

چرا هواپیما دنباله سفید رنگ از خود در آسمان به جای می گذارد

یکی از دانستنی های پرواز این ست که آن خط های سفیدی که هواپیماها از خود در آسمان به جا می گذارند، به دلیل تراکم (چگالش) به وجود می آیند و contrail یا پسدمه نامیده می شوند. موتور های هواپیما به دلیل فرایند اشتعال سوخت، بخار آبی خارج می نمایند که وقتی این بخار آب داغ از اگزوز خارج می شود و با هوای خنکی که در جو بالا وجود دارد برخورد می نماید، آن خط های سفید پف دار را به وجود می آورد. این اتفاق در واقع همان چیزیست که وقتی در هوای سرد بیرون ، نفس داغ خود را بیرون می دهید اتفاق می افتد.