معرفی تعدادی از میدان های معروف ایران که کمتر دیده شده اند

به گزارش مجله آی سیب، میدان هایی نظیر آزادی، نقش دنیا، امیر چخماق، بوعلی سینا و … از جلمه میدان های معروف ایران هستند که هر کسی آنها را می شناسد و احتمالا از نزدیک آنها را مشاهده نموده اید. در این پست مناسب دیدم به سراغ میدان هایی بروم که کمتر دیده شده اند در حالی که طرح و مفهومی بسیار زیبا، جالب و شگفت انگیز دارند. میدان هایی نظیر میدان ساعت ساری یا میدان شهرداری تبریز و … هم اهمیت تاریخی دارند و هم جنبه زیبایی بالایی که کمتر نمونه های شبیه به آنها در سایر نقاط پیدا می گردد.

در معمای قدیم و سنتی ایران، میدان های شهری، یکی از مهم ترین قسمت های شهر بودند و اغلب از آنها برای ساخت بازارهای عظیم، مساجد و سایر ساختمان های عمومی استفاده می شد. بارزترین نمونه در این زمینه مسلما میدان نقش دنیا اصفهان و یا میدان آزادی تهران هستند. میدان نقش دنیا یک نمونه عالی از معماری سنتی ایران را بنمایش می گذارد در حالی که میدان آزادی مفهومی مدرن از همان تعریف قدیمی میدان در معماری پارسی است. متاسفانه امروزه خیلی کمتر به ریشه و اصل میدان ها در معماری ایرانی بها داده می گردد و بیشتر میدان ها طرحی خیلی ساده و خیلی شبیه به هم پیدا نموده اند. در حالی که وقتی به میدان های معروف ایران نگاه می کنیم، چنین چیزی را در آنها نمی بینیم.

میدان ساعت یکی از میدان های قدیمی و زیبای شمال کشور است. این میدان نسبت به میدان های معروف ایران مثل آزادی و نقش دنیا، خیلی کوچکتر است و قابل مقایسه با آنها نیست اما طرح بسیار زیبا و تازه ای دارد. مردم مازندران به این میدان پاساعت هم می گویند. البته قبل از اینکه این برج در سال 1355 ساخته گردد، یک برج دیگر که در سال 1309 ساخته شده بود در این مکان قرار داشت. در سال 1344 برج قدیمی تخریب شده و میدانی فواره ای جای آن نهاده شد اما در سال 55 شهرداری ساری تصمیم گرفت دوباره برج ساعت را از نو و با طرح جدید بسازد. ساختمان این برج و میدان ساعت هم اکنون به نماد استان مازندران تبدیل شده و در نوع خود بی نظیر است.

میدان شهرداری رشت نیز درست مانند میدان ساعت ساری، نماد استان گیلان شناخته می گردد و یکی از مکان های گردشگری و تاریخی استان گیلان به حساب می آید. در این میدان ساختمان های متعددی نهاده شده که در اوایل دوران پهلوی ساخته شده است. یکی از مهم ترین ساختمان های شهر رشت، یعنی ساختمان شهرداری در همین مکان نهاده شده و در سال 1305 به سبک معماری روسی و شهر سنت پترزبورگ توسط معماران ایرانی ساخته شده است. جالب اینجاست که هنوز هم بعداز گذشت 90 سال مقر شهرداری رشت است.

خوانندگان این نوشته مطالب زیر را نیز خوانده اند:

آشنایی با برترین بناهای باستانی ایران از لحاظ معماری

معماری شهرهای ایران و تفاوت معماری سنتی و مدرن شهرهای عظیم

آشنایی با بهترین شهرهای آمریکا از لحاظ معماری و طراحی

نمونه های جدید نمای ساختمان تجاری، مسکونی و اقامتی در ایران

میدان امام همدان هم یکی از میدان های معروف ایران است که البته شباهت هایی هم به میدان شهرداری رشت دارد. نقشه ساخت این میدان در سال 1307 توسط معماری آلمانی تهیه و بین سال های 1309 تا 1312 شمسی ساخته شده است. میدان امام خمینی همدان با وجود قدمت حدود 90 ساله خود هنوز هم یکی از مهم ترین مکان های ارتباطی شهر همدان بشمار می رود و اهمیت خود را بخاطر حضور خیابان ها و بازار قدیمی همدان حفظ نموده است. جالب اینجاست که هر چه از این شهر فاصله می گیرم، تمام شهر بازهم به طور غیر مستقیم تحت نفوذ همین میدان است.

میدان آذربایجان در شهر تبریز یکی از عظیمترین میدان های کشور ایران بحساب می آید. این میدان با وسعت 12.5 هکتار، یک و نیم برابر میدان آزادی تهران بوده و یکی از پر ترددترین میدان ها نیز بشمار می رود. تمام این عوامل در کنار موقعیت ارتباطی مهم سبب شده این میدان جزء میدان های معروف ایران قرار بگیرد. جالب است بدانید که در هر ساعت، بیش از 11 هزار خودرو از این میدان تردد می نمایند. البته شهرداری تبریز بخاطر ترافیک بالا، این میدان را مورد بازسازی قرار داده و در حال به سرانجام رساندن پروژه بازسازی میدان آذربایجان است. شکل های زیر مدل های آینده این میدان را نشان می دهد.

میدان مشق یکی از آن میدان های بسیار تاریخی و مهم تهران است که آثار تاریخی زیادی در خود دارد. از بین ساختمان ها، بناها و کاخ هایی که درون این میدان جای گرفته می توان به: سردر باغ ملی، موزه پست و تلگراف، موزه ملی ایران، موزه ایران باستان، کاخ شهربانی (ساختمان وزارت امور خارجه) و ساختمان شرکت نفت ایران و انگلیس سابق اشاره نمود. این میدان در زمان فتحعلی شاه قاجار ساخته شده و در دوره ناصر الدین شاه دروازه عظیم و زیبایی برای میدان مشق ساخته شد. البته این دروازه در زمان رضاخان خراب شده و سردر دیگری شبیه همان سردر در سمت دیگر ساختند که هم اکنون هم پابرجاست.