مینی شعر؛ چه کلاهی به سرم رفت...
به گزارش مجله آی سیب، خبرنگاران: شعر، نشانه یک زندگی عالی و بشری است. انسان با خیال زندگی می نماید و بهترین چیزی که خیال را تحت تاثیر قرار می دهد شعر است، شعر، حقیقتی است که اگر نمی گردد سراینده آن بود، دست کم می توان خواننده آن شد و از روزمرگی رهید.
شعر در کوتاه ترین و موجزترین و خوش آهنگ ترین و مناسب ترین همنشینی واژه های آشنا، ما را با معنایی درگیر می نماید که برای عقل، نامفهوم و موهوم و بیگانه است، اما برای دل و جان، آشنا و حس شدنی است. شعر، میزبانی صادق است که قلب مخاطبان مستعد خود را هدف قرار می دهد و آنان را به ساخت ناممکن ها و ناباوری ها فرا می خواند تا خود ببینند و باور نمایند که اگر ایمان و عشق باشد، هر ناممکنی ممکن می گردد. گاهی هم شعر ابزاری برای بیان ناگفتنی ها می گردد.
قبلا گزیده ای از اشعار را در قالب ابیات زیبا و تاثیرگذار با تایپوگرافی های متفاوت در اختیار شما قرار می دادیم که به خواست شما تصمیم به بازنشر آن گرفتیم. هنوز هم مثل همواره پذیرای پیشنهادات و نقدها شما همراهان همیشگی خبرنگاران هستیم. شما هم می توانید اشعار شاعر محبوب خود را در قسمت نظرات برای ما ارسال نمایید.
***
نه به خانه دل قرار و نه به کوی یار گیرد
به کجا روم ندانم که دلم قرار گیرد
(عاشق اصفهانی)
هرچند پیر و خسته دل و ناتوان شدم
هرگه که یاد روی تو کردم جوان شدم
(حافظ شیرازی)
نگاهت می کنم خاموش و خاموشی زبان دارد
زبان عاشقان چشم است و چشم از دل خبر دارد
(هوشنگ ابتهاج)
منزلی امن تر از گوشه تنهایی نیست
خشت بر خشت زوایای دنیا گردیدم
(طالب آملی)
با تو باشم به هیچ خرسندم
(باباافضل کاشانی)
تمام کهکشان نشانه از تو دارد
(پالت)
چه کلاهی بر سرم رفت، کبوتر بودم
یک نفر آمد و با شعبده خرگوشم کرد
(کاظم بهمنی)
در آتش خیال تو
با خودم قدم زدم
دوران عاشقی به همین سادگی گذشت
(فاضل نظری)
که ویرانم به جان تو...
(مولانا)
تا بداند که شب ما به چه سان می گذرد
غم عشقش ده و عشقش ده و بسیارش ده
(مولانا)
من همانم که شروعش کردی
نکند دل بکنی دل ندهی بی سروسامان بشوم
(فائزه شعبانی)
بیا و معذرت بخواه از جشنی که خراب شد...
(مونا برزویی)
از خواب چو برخیزم
اول تو به یاد آیی
(مولانا)
از رنجی خسته ام که از آن من نیست...
(احمد شاملو)
طراح: بهنام رائین
منبع: برترین ها