موج کیهانی که حسگرها را در زمین به لرزه درآورد - مجله آی سیب

به گزارش گروه رسانه های دیگر خبرگزاری خبرنگاران، تصور کنید که انرژی هشت خورشید در یک لحظه رها گردد. بزرگترین موج ضربه ای گرانشی ای که تا به امروز ازادغام دو سیاه چاله رصد شده است اینقدر قوی بود.

سیگنال این موج حدود 7 میلیارد سال سفر نموده بود تا به زمین برسد اما هنوز چنان قوی بود که سال گذشته حسگرهای لیزری را در آمریکا و ایتالیا به لرزه انداخت.

پژوهشگران می گویند برخورد و ادغام این دو سیاه چاله به تشکیل جرم واحدی منجر شد 142 برابر خورشید.

این مسئله مهمی است. دانشمندان از مدت ها پیش رد سیاه چاله هایی را در آسمان دنبال می نمایند که یا جرمشان کمی از این کمتر است یا خیلی بیشتر. اکنون این مشاهده، مبنای تعریف نوع جدیدی از سیاه چاله ها قرار گرفته است، سیاه چاله های به اصطلاح متوسط با جرمی بین صد تا هزار خورشید.

این پژوهش جدیدترین محصول همکاری بین المللی دو نهاد لیگو و ویرگو است که سه سامانه فوق حساس ردیابی امواج گرانشی را در آمریکا و اروپا اداره می نمایند.

تداخل سنج های لیزری لیگو و ویرگو، لرزش های فضا-زمان را که ناشی از رویدادهای واقعا بزرگ کیهانی اند به اصطلاح می شوند. همه آن ها 31 اردیبهشت 1398 (21 می 2019) سیگنال سریعی را که تنها یک دهم ثانیه طول کشید حس کردند.

تحلیل های رایانه ای نشان داد که منبع این موج مرحله نهایی ادغام دو سیاه چاله بود، یکی با جرمی 66 برابر خورشید و دیگری با جرمی 85 برابر خورشید. طبق محاسبه، این ادغام در فاصله 150 میلیارد تریلیون کیلومتری ما اتفاق افتاده بود.

پروفسور نلسون کریستنسن از رصدخانه کوت دازور فرانسه به بی بی سی گفت: واقعاحیرت انگیز است. این موج هفت میلیارد سال منتشر می شده. یعنی این اتفاق درست قبل از نیمه عمر جهان اتفاق افتاده و حالا به شکل مکانیکی حسگرهای ما را در زمین تکان داده است.

این سیاه چاله با جرمی 85 برابر خورشید، توجه دانشمندان را جلب نموده است، چرا که دانش ما از فرایند شکل گیری سیاه چاله پس از مرگ یک ستاره، نمی تواند سیاه چاله ای با این اندازه را شرح دهد.

بعد از اتمام سوخت هسته ای در ستاره هایی که به قدر کافی بزرگند، مرکز آنها با انفجاری در خود فرو می ریزد و سیاه چاله شکل می گیرد. اما بر اساس آنچه دانش فیزیک از تحولات درون ستاره های بزرگ و شکل گیری سیاه چاله ها می گوید، تشکیل سیاه چاله هایی با جرم 65 تا 120 برابر خورشید غیرممکن است. ستاره هایی که پس از مرگ به چنین اجرامی تبدیل شوند در عمل دچار گسست کامل می شوند و چیزی از آن ها باقی نمی ماند.

اگر دانش ما درست باشد، محتمل ترین شرح برای وجود سیاه چاله ای با جرمی 85 برابر خورشید این است که خود این سیاه چاله محصول ادغام سیاه چاله های دیگری بوده است.

پروفسور مارتین هندری استاد دانشگاه گلاسکو معتقد است این یافته می تواند پیامدهای بسیاری برای درک فرایند تکامل جهان داشته باشد.

به گفته او ما داریم درباره سلسله مراتب ادغام صحبت می کنیم، راهی احتمالی برای شکل گیری سیاه چاله های بزرگتر و بزرگتر. این سیاه چاله با جرم 142 خورشید، شاید بعد با سیاه چاله های خیلی بزرگتری ادغام شده باشد، یعنی بخشی از فرایندی که به شکل گیری سیاه چاله های غول پیکری منجر می گردد که ما حدس می زنیم در مرکز کهکشان ها قرار دارند.

4129/