میزبانی:باید تضمینی باشد که برنامه هایم اجرا می گردد، دودستگی در دوچرخه سواری بر سر دوپینگ بود - مجله آی سیب

به گزارش خبرنگاران، تیم ملی دوچرخه سواری ایران در بازی های آسیایی 2018 بازنده شد و وعده رییس این فدراسیون مبنی بر کسب 5 مدال محقق نشد تا کاروان دوچرخه سواری ایران با دست خالی از جاکارتا برشود. پس از این شکست، فدراسیون تصمیم گرفت کادرفنی تیم های ملی را تغییر دهد، به طوری که راهنمایی تیم ملی پیست را به محمود پراش رکابزن پیشین تیم ملی داد و قادر میزبانی رکابزن باسابقه ایران را نیز برای تیم ملی جاده در نظر گرفت.

میزبانی در مصاحبه با خبرنگاران، درپاسخ به این سوال که با قبول این مسئولیت، کار سختی برای برگرداندن دوچرخه سواری جاده به روزهای خوب خود خواهد داشت، بیان نمود: از لحاظ تجربه و نوع کارایی فکر نمی کنم کم و کسری داشته باشم. البته این دلیل نمی شود یک ورزشکار خوب حتما یک مربی خوب هم باشد اما امیدوارم من موفق شوم. هر چند من سمت سرمربی گری تیم ملی را نداشته ام اما از سال 2007 که از باشگاه های خارجی آمدم و در ایران فعال بودم، هم در پتروشیمی و هم در شهرداری تبریز در کنار بحث ورزشی خودم، چیدمان تیم برای مسابقات و نوع تمرینات دست خودم بود و از لحاظ تیمی چندین سال اول بودیم. بنابراین آن چنان مبتدی نیستم. اگر با فدراسیون به توافق برسم، تیم ملی تجربه اول من خواهد بود.

او ادامه داد: دوچرخه سواری درایران غریبه است و به دلایل متعدد در بورس نیست. این باعث کم بودن بودجه فدراسیون شده و در میزان رغبت شرکت ها و کارخانه ها برای تیم داری در دوچرخه سواری هم تاثیر گذار بوده است. اگر بخواهیم به صندلی ایده آل برگردیم ابتدا باید از فدراسیون آغاز کنیم به گونه ای که حرکت خوبی داشته باشد تا بتوانیم بخش های خصوصی را جذب کنیم. من یکی از اعضای خانواده دوچرخه سواری هستم و حالا برحسب سن، سابقه و مدال شاید مسئولیتم بیشتر از بقیه است تا دوچرخه سواری را از وضعیتی که الان حاکم است، نجات بدهیم اما در وهله اول احتیاج به حمایت مالی داریم.

دوچرخه سواری در سالهای اخیر واقعا تهی از پشتوانه شده است

میزبانی با اشاره به احتیاج دوچرخه سواری به حمایت مالی بیشتر تاکید نمود: با این وضعیت ارز، اعزام به مسابقات خارجی سخت است و الان یک اعزام ساده به یک تور حداقل 10هزار دلار هزینه احتیاج دارد و این در حالی است که برای این که یک تیم معمولی را آماده کنیم، حداقل باید 10 رقابت خارجی را در سال شرکت کنیم. هم چنین احتیاج داریم 3-4 تیم زیر 23سال در بخش مردان و زنان داشته باشیم چون الان در مقطعی هستیم که بدون پشتوانه ایم و دوچرخه سواری در سال های اخیر واقعا تهی از پشتوانه شده است. از این روی باید سرمایه گذاری و برنامه ریزی عالی و منسجنم داشته باشیم که این هم هزینه قابل توجهی احتیاج دارد.

از گود کنار نمی کشم اما به شرطی که برنامه هایم اجرا شود

رکابزن المپیکی ایران در پاسخ به این پرسش که چرا با وجود این مسائل هنوز هم می خواهد به سرمربی گری فکر کند، گفت: مربی گری کار مشکل و سختی است اما اصلا از گود کنار نمی کشم به شرطی که برنامه هایم اجرا شود نه این که من هم در نهایت به جرگه ناکام ها بپیوندم. شرایط دشواری در پیش داریم و احتیاج به یک گروه خوب، مطلع، دلسوز و با پشتکار هست و درکنارش حمایت مالی هم باید باشد تا بتوانیم حرکتی انجام دهیم. البته الان موقعیت دوچرخه سواری ما به گونه ای است که باید چند سال بعد منتظر نتیجه باشیم و این را هم به فدراسیون گفته ام که بعد از چهار سال از من نتیجه بخواهند و الان شرایط طوری نیست که بعد از 6 ماه نتیجه بیاورم.

باید تضمینی باشد که برنامه هایم اجرا می شوند

میزبانی در پاسخ به این پرسش که آیا با فدراسیون در این مورد که چقدر می توانند برنامه هایش را از لحاظ مالی حمایت نمایند، صحبت داشته است یا خیر، توضیح داد: فقط صحبت های ابتدایی شده است. درست است بحث مالی خیلی به سرمربی و مربی مربوط نیست اما باید تضمینی باشد مبنی بر این که برنامه هایی که می خواهم، اجرا خواهند شد یا نه. این که فقط اسم من باشد اما برنامه هایم اجرا نشود، خوب نیست. هفته جاری احتمالا دیداری با رییس فدراسیون داشته باشم و باید ببینم چقدر می توانند برنامه های من را تامین نمایند و اصلا برنامه هایم اجرایی هست یا نه.

هنوز گروهم را نچیدم چون خودم تصمیم نهایی را نگرفته ام

او در پاسخ به پرسش دیگری مبنی بر این که در صورت همکاری با فدراسیون، گروهی که قرار است با آنها کار کند معین شده اند یا نه، گفت: نفراتی در ذهنم هستند اما این که بخواهم چیدمان داشته باشم، نه این طور نبوده چراکه هنوز خودم تصمیم نهایی نگرفتم. به هر حال کسانی که برای کار کردن می آیند باید شیفته این کار باشند چون این کار آن چنان از لحاظ مالی نمی تواند فرد را تامین کند. علاوه بر آن باید اطلاعاتش نیز به روز باشد.

عامل اول اینکه دوچرخه سواری به این وضع دچار شده که در بازی های آسیایی صفر بر می شود، دوپینگ است

ملی پوش سابق دوچرخه سواری جاده ایران در مورد برنامه خود برای جلوگیری از دوپینگ رکابزنان در تیم ملی گفت: بزرگترین مشکل من دوپینگ است. من خودم سال ها علیه دوپینگ مصاحبه کردم. فکر می کنم 50درصد علت این که دوچرخه سواری به این حال و روز افتاده به دوپینگ برمی شود. متاسفانه برخی دوچرخه سواران مطرح ما در ادوار مختلف به این کار دامن زدند و فدراسیون هم چشم پوشی هایی داشته است. به نظرم عامل اول این که دوچرخه سواری به این وضع دچار شده که در بازی های آسیایی صفر برمی شود، دوپینگ است و در کنار آن نبود امکانات و اجرایی نشدن برنامه ها نقش داشته است.

او ادامه داد: اگر بخواهم در این حیطه قدم بگذارم یکی از بزرگ ترین دغدغه هایم دوپینگ است و این که چگونه رفتار کنم تا نگذارم یک نفر در ایران سمت دوپینگ برود. برای همین است که می گویم حالا حالاها نباید از من نتیجه بخواهند چون باید ابتدا زمینه پاکسازی را فراهم کنیم و این فرهنگی که رایج شده را بخواهیم از بین ببریم زمان می برد. ما باید بر روی دوچرخه سوارهای جوان کار کنیم و به آنها مطلعی و اعتماد به نفس بدهیم و به آن ها بگوییم این ما هستیم که کار می کنیم نه مواد شیمیایی و مواد نیروزا.

دودستگی در تیم ملی بین دو گروه پاک و دوپینگی بود

میزبانی در مورد جلوگیری از دو دستگی هایی که سال های پیش در تیم ملی شاهدش بودیم و از بین بردن حاشیه ها نیز گفت: به هر حال در ورزش حرفه ای اختلاف نظر هست اما مهم راهنمایی نماینده و رهبر تیم است که به چه صورت تیم را راهنمایی و هدف را معین می نماید. دو دستگی هایی هم که در گذشته در تیم ملی وجود داشت، برسر دوپینگ کردن و نکردن بود. درواقع اختلاف نظر بین دو گروه پاک و دوپینگی بود. امیدوارم با یک راهنمایی خوب جلوی این کار را بگیریم اگر چه ورزش در جهان هم آمیخته با دوپینگ هست اما باید به سمتی حرکت کنیم تا ورزشکار 16 ساله که هنور الفبای ورزش کردن را نمی داند، نخواهد به سمت دارو و دوپینگ برود.